درست و شفاف نوشتن بودجه و متعهّد بودن نسبت به اجرای آن از مصادیق انضباط مالی است که در بین عامه «خوش حسابی» نامیده می شود.
آراستگی مالی سازمان، بیش از هر عامل دیگری در اجرای سیاست های آن تشکیلات مؤثر است؛ با ایجاد این نظام می توان امکان شفافیت اقتصادی و انضباط مالی را فراهم کرد.
هر شخص یا سازمانی که فاقد خصیصه ی انضباط مالی باشد، بی تردید در سطح مدیریتی خود دچار فساد مالی می شود و ناچار از هدف اصلیش بازمی ماند؛ به طوری که هیچ فرد یا جامعه ای را نمی توان یافت که بدون نظم مالی به مقصد و آرمان خویش رسیده باشد.
تعهد داشتن نسبت به قراردادهای مالی و بازرگانی از مصادیق وفای به عهد بوده و اسلام به طور جدی بر انجام تعهد و پیمان سفارش کرده است.
خوش حساب و خوش قول بودن در ارتباطات حقوقی و معاملات اقتصادی، باعث به وجود آمدن اعتماد و آرامش و ثبات در این عرصه می شود؛ بدیهی است که تعهدات غیراخلاقی و غیرقانونی از درجه ی اعتبار ساقط هستند.
پای بندی به قول و عهد، یک ارزش اخلاقی می باشد که انسان ها به طور فطری به آن گرایش دارند و یکی از توصیه های پیامبران الهی، معصومین و اساتید اخلاق همواره وفاداری به پیمان و پرهیز از عهدشکنی است.
امام مؤمنان علی علیه السلام وفای به عهد را دارای چنان جایگاهی می دانند که عمل نکردن به آن را حتی در برابر دشمنان نیز برنمی تابند: «به تعهد خویش بی وفایی مکن و معاهده خود را مشکن؛ با دشمنت مکر نکن؛ پس همانا خدای سبحان میثاق و پیمان او را سبب ایمنیش قرار داده است».(1)
این سخن بیانگر آن است که مسلمانان نه تنها در ارتباطات و تعاملات جامعه خود، موظف به رعایت عهد و پیمان ها هستند، بلکه در برابر بیگانگان نیز لازم است به پیمان های خویش وفادار باشند.
1) «لَا تَغْدِرَنَّ بِعَهْدِک وَ لَاتَخْفِرَنَّ ذِمَّتَک وَ لَاتَخْتَلْ عَدُوَّک فَقَدْ جَعَلَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ عَهْدَهُ وَ ذِمَّتَهُ أَمْناً لَه» (تصنیف غررالحکم و دررالکلم: ص 253، ح 5300).
