در این مرحله روش برگزیده با توکل به خداوند و نه غرور و دانش خویش به اجرا در می آید.
خداوند تعالی در قرآن کریم از رسول خود صلی الله علیه و آله و سلم می خواهد که پس از مشورت و انتخاب راه مناسب، در هنگام اجرای تصمیم بر پروردگارت توکل کند و نتیجه را به او بسپارد،(1) به گفته حافظ:
تکیه بر تقوا و دانش درطریقت کافری است
راهـرو گـر صـد هنــر دارد توکل بایـدش
یک مدیر ایرانی مسلمان پس از اندیشیدن درباره ی موضوعی مشخص و بررسی همه جوانب مادی و معنوی آن، عزم کار کرده و بر خدا اعتماد نموده و از قدرت الهی کمک می گیرد و نتیجه تصمیم خود را به او واگذار می کند که «توکل بر خداوند، مایه نجات از هر بدی و محفوظ بودن از هر دشمنی است»(2) و پشت گرمی بر نیروی بی انتهای الهی، شک و ترس و ناامیدی را از بین می برد و دل انسان را آرام می نماید و این نیرو از سوی خداوند است لذا هر مدیر و «هر فردی دوست دارد از تمامی مردم نیرومندتر باشد باید به خدا تکیه کند».(3)
انسان مؤمن پس از توکل به خداوند، تقدیرِ خالقِ هستی را بر همه ی کارها مقدم می شمارد، چه بسیار اموری که تمام زوایای آن سنجیده شده و به مراحل اجرا نیز نزدیک گردیده، ولی به رغم تلاش هایی گسترده که انجام می گیرد، اجرا نمی شود، در محضر امیرالمؤمنین علی علیه السلام مردی برخاست و گفت: یا امیر المؤمنین پروردگار خویش را چگونه شناختی؟ فرمود: «هرگاه همت به کاری گماشتم، میان من و همتم فاصله ایجاد شد و آن گاه که تصمیم گرفتم، قضای الهی برخلاف عزمم جاری گشت؛ پس دانستم تدبیرگر دیگری در کار است».(4)
1) سوره آل عمران، آیه 159.
2) امام علی علیه السلام: «التَّوَکُّلُ عَلَى اللَّهِ نَجَاةٌ مِنْ کُلِّ سُوءٍ وَ حِرْزٌ مِنْ کُلِّ عَدُو» (بحار الانوار: ج75، ص79).
3) پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم: «مَنْ أَحَبَّ أَنْ یکُونَ أَقْوَى النَّاسِ فَلْیتَوَکَّلْ عَلَى اللَّه» (همان: ج68، ص151).
4) «بِفَسْخِ الْعَزْمِ وَ نَقْضِ الْهَمِّ لَمَّا هَمَمْتُ فَحِیلَ بَینِی وَ بَینَ هَمِّی وَ عَزَمْتُ فَخَالَفَ الْقَضَاءُ عَزْمِی عَلِمْتُ أَنَّ الْمُدَبِّرَ غَیرِی» (الوافی: ج 1، ص 340).ر.ک: مبحث «توکل» ص173.
