منابع هر سازمان را می توان به دو بخش نرم افزاری و سخت افزاری تقسیم کرد؛ این بخش ها هر کدام خود به چهار نوع دسته بندی می شوند:
بر اساس این انشعاب، منابع سخت افزاری شامل: مالی، انسانی، فیزیکی و فنی؛ و منابع نرم افزاری عبارتند از: اطلاعات(1) ، دانش(2) ، سرمایه ی فکری(3) و سرمایه ی معنوی(4)
به اعتقاد بسیاری از صاحب نظران، دانش از مهم ترین منابع یک سازمان می باشد؛ چرا که توانایی مالی و آینده نگری و اصولی عمل کردن، با خِرد سازمانی به دست می آید و از کف دادن سرمایه به دلیل نابخردی است، «چاره اندیشی درست (برنامه ریزی صحیح)، مال اندک را افزایش می دهد و تدبیر نادرست (برنامه ریزی ناصحیح)، اموال بسیار را نابود می کند».(5)
از آنجایی که در مباحث گذشته پیرامون منابع چهارگانه ی نرم افزاری سخن گفته شد، در این گفتار برآنیم که به دو منبع مهم «مالی» و «انسانی» از منابع سخت افزاری اشاره کنیم، چرا که نقش بیشتری در مبحث بودجه بندی دارند، هرچند پرداختن به این دو موضوع از اهمیت منبع های دیگر نمی کاهد.
1) ر.ک: مبحث «جمع آوری اطلاعات مرتبط» ص 109 و مبحث «گردآوری اطلاعات و داده ها» ص 199.
2) ر.ک: مبحث «قدرت مبتنی بر تخصص و دانش» ص 74.
3) ر.ک: مبحث «پذیرش افکار» ص 169.
4) ر.ک: مبحث «قدرت معنوی» ص 75.
5) امام علی علیه السلام: «حُسْنُ التَّدْبِیرِ ینْمِی قَلِیلَ الْمَالِ وَ سُوءُ التَّدْبِیرِ یفْنِی کثِیرَه» (تصنیف غررالحکم و دررالکلم: ص 354، ح 8081).
