کنترل عبارت است از: «اندازه گیری و اصلاح عملکرد تا اطمینان حاصل شود که اهداف سازمان و برنامه هایی که برای رسیدن به آن مقاصد تدوین شده اند به سرانجام می رسند».
کنترل ابزار کار مدیران در رده های مختلف سازمانی است و لزوم آن را می توان در مراتب متعدد احساس کرد؛ از مقامات عالی گرفته تا رده های سرپرستی؛ هیچ مجموعه ای بدون وجود سیستم مؤثر کنترل در تحقق مأموریت هایش موفق نیست و نمی تواند به درستی از منابع خود استفاده کند.
کنترل مدیریتی معطوف به کل سازمان است؛ اما در چارچوب مشخصی همچون کنترل مالی، کنترل کیفیت و… صورت می گیرد؛ کنترل به شکل ضمنی شامل فعالیت نظارت و ارزیابی نیز می شود.
کنترل شامل بررسی این مسأله است که آیا موارد انجام گرفته مطابق با طرح های ریخته شده، منطبق با دستور کارهای صادر گشته و هماهنگ با اصول پایه ریزی شده هست یا نه؟ با کنترل می توان فهمید آیا از منابع سازمانی برای رسیدن به اهداف طرح ریزی شده، استفاده مؤثر و کافی صورت می گیرد یا خیر؟ کنترل، میزان انحراف کارکرد واقعی از عملکرد استاندارد را اندازه گرفته و علل این انحرافات را کشف می کند؛ همچنین کمک می نماید چه فعالیت های اصلاحی انجام شود و سرانجام، از طریق فرایند پویای کنترل، این اطمینان حاصل می شود که سازمان در مسیر درست قرار دارد.
کنترل دو هدف عمده ی «تسهیل هماهنگی» که آسان سازی ارتباطات میان مدیر و کارکنان و همچنین ساده نمودن ارتباط بین کار و کارمندان و روش های دست یابی به ارتباط آسان است و «کمک به برنامه ریزی» را پی می گیرد.
